Elfowie, Quendi (qya. Mówiący) - najstarsza, najpiękniejsza i najmądrzejsza rasa Śródziemia, a jednocześnie pierwsi jego mieszkańcy. Zwani są też pierworodnymi Dziećmi Iluvatara. Na początku wszyscy posiadali imię Eldarów nadane im przez Oromëgo, ale później nosili je tylko ci, którzy poszli za nim na Zachód. Elfy były obdarzone nieśmiertelnością i nieprzemijającą młodością, nie dotykały ich choroby i zarazy, jednak podobnie jak ludzie mogli zginąć od miecza, ognia lub nawet ze smutku. Mogli również wyrzec się nieśmiertelności, jak Lúthien (dla Berena) czy Arwena (dla Aragorna). Wzrostem dorównywali ludziom, jednak byli od nich bardziej smukli. Włosy mieli złote lub srebrne, w oczach odbijało się światło gwiazd. Elfowie byli znani również ze swego jedwabistego głosu, to oni ułożyli większość pieśni Śródziemia. Ponad wszystko uwielbiali śpiew i poezję, to oni nauczyli mowy wszystkie inne istoty Ardy.