Gondor (sind. Kamienny Kraj) - królestwo założone razem z królestwem Arnoru przez Elendila w 3320 roku Drugiej Ery po zatopieniu wyspy Númenor. W czasie Wojny o Pierścień Gondor leżał na południe od Rohanu i na zachód od Mordoru, nad Zatoką Belfalas, jednak w czasach swojej największej świetności, które przypadają na jedenasty wiek Trzeciej Ery, rozciągał się od Pól Celebrantu na północy do Umbaru na południu i od Morza Rhûn na wschodzie po Gwathló na zachodzie.
Królowie z rodu Anáriona władali Gondorem do roku 2050 TE, kiedy to zginął ostatni król Gondoru z tej linii, Eärnur. Od tego czasu krajem rządziła dynastia Namiestników. Pod koniec Trzeciej Ery, w czasach, w których toczy się akcja Władcy Pierścieni Namiestnikiem Gondoru był Denethor II. Po jego śmierci, władzę w Gondorze przejął król Aragorn ll Elessar, dziedzic Isildura, który ponownie zjednoczył oba królestwa Dúnedainów na wygnaniu. Kolejnym namiestnikiem, na usługach króla Elessara został Faramir, brat Boromira, syn Denethora II.